Διπλή τελεία

Συντακτικό σημείο στίξης. Χρησιμοποιείται συνήθως: [1] Για να εισαγάγει έναν κατάλογο στοιχείων (π.χ. «Οι προτάσεις, ανάλογα με το περιεχόμενό τους, διακρίνονται σε: κρίσεως, επιθυμίας, ερωτηματικές και επιφωνηματικές»). [2] Για να εισαγάγει ένα παράθεμα σε ευθύ λόγο (π.χ. «Σηκώθηκε όρθιος και φώναξε: “Δε θα ανεχτώ άλλο αυτή τη φασαρία”»). [3] Για να συνδέσει προτάσεις από τις οποίες η δεύτερη αποτελεί επεξήγηση ή αποτέλεσμα της πρώτης (π.χ. «Η προκατάληψη συχνά παίρνει καταστροφικές διαστάσεις: γίνεται ξενοφοβία και ρατσισμός»). [4] Σε κείμενα επιγραμματικού χαρακτήρα για τη διάκριση θέματος – σχολίου (π.χ. «Ανεργία: η αδυναμία της ζήτησης εργασίας να καλύψει την προσφορά») ή τίτλου – υπότιτλου (π.χ. «Κειμενική Γραμματική: από το κείμενο στη λέξη»).